Ζαμπαθά Παγουλάτου, Φαίδρα

(Αθήνα 1934 –). Λογοτέχνης. Σπούδασε γαλλική φιλολογία και ιταλική λογοτεχνία. Έγραψε ποιήματα και δοκίμια, ενώ αξιόλογο είναι και το μεταφραστικό έργο της. Στα ελληνικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1962 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής Σταγόνες στο φως. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Τα ανοιχτά παράθυρα (1963), Πριν το τέλος (1966), Κτερίσματα (1972), Ερωτικά (1974), Επιτάφια (1976), Ανεπίδοτες επιστολές (1978), Η πολιτεία πεθαίνει και απόψε (1981), Πλωτές συνοικίες (1983), Διψασμένο φεγγάρι (1986), Στις αποχρώσεις του αύριο (1988), Κλειστή πόρτα (1994), Ο Νοέμβρης της σιωπής (1999) κ.ά. και τα δοκίμια Τζιάκομο Λεοπάρντε (1977), Ιστορικές μνήμες ΕΕΛ (1934-1984) (1987). Πολλά ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.